Długo błądziła poszukując swojego terenu. Cóż, nawet jako zwiadowca nie miała wyrytej mapy całego świata, najpierw musiała coś znaleźć, dopiero potem mogła iść za pamięcią, która w jej przypadku szczyciła się wręcz niezawodnością. Brnąc przez gęsty las zauważyła odznaczającą się na ciemnym tle białą sylwetkę. Podeszła najciszej jak potrafiła... wadera. Cóż, nie miała się czego obawiać, skoro jest to przedstawicielka jej gatunku. Obwąchała ją sceptycznie upewniając się, czy ta żyje. Stanęła nad nią i przychyliła bliżej łeb, uszy zaś postawiła na sztorc, postanowiła się odezwać.
- Um... hej, przepraszam, że przerywam drzemkę. - mruknęła nieco niesfornie, gdyż nie bardzo wiedziała co począć w tejże sytuacji.

Ametyst zbudziła się i ziewnęła. Uniosła głowę, a przed sobą zobaczyła stojącą waderę. Dalej stała jeszcze jedna. Nawet chyba z tego samego gatunku co Ame.
- Witaj, nic się nie stało. I tak miałam już wstać. - uśmiechnęła się ciepło do wilczycy.

Ziewnęła i jeszcze nie całkiem rozbudzona usiadła na tym miejscu, na którym jeszcze przed przyjściem wilczyc spała.
- Jestem Ametyst. - westchnęła z niesmakiem właścicielka imienia. - Wiem, że dziwnie. Nic na to nie poradzę. - wzruszyła ramionami (załóżmy, że anatomia jej na to pozwalała). - A jak brzmi twoje imię? - spytała z uprzejmym zainteresowaniem.

W pewnym momencie Ametyst spojrzała w stronę gór. Zbliżała się do nich sylwetka otoczona cieniem drzew. Po chwili podbiegła i spojrzała w ciemne oczyska Ame. Na przedstawienie się samicy biała wilczyca kiwnęła głową.
- Co cię tu sprowadza? - spytała. - Mam wrażenie, iż większa część zwierząt zamieszkujących tę krainę to psowate. - dodała. W końcu jakoś trzeba rozpocząć przyjaźń, czy choćby znajomość, bo w sumie wszystkie tutaj zebrane wilki są po jednej stronie.

Kolejna sylwetka wilka przeniknęła do grupki psowatych w ciemnościach. Ametyst spojrzała w oczy smukłej, młodej wilczycy. Leśny wilk. Przeciwieństwo Ame.
- Cześć - przywitała ją.

Im dłużej to trwało tym większa złość wrzała w Snorri. Od początku do końca ją ignorowały, nawet nie odpowiedziały na jej przywitanie! Niewychowane bydlaki. Z jej gardzieli wyrwał się warkot, przez chwilę nawet zastanawiała się, czy nie zaatakować ich, jednakże był to głupi pomysł, ich było więcej. Odwróciła się, przy czym uderzyła ogonem w pysk białą wilczycę i nadepnęła niby przypadkiem na jej ogon, przygniatając go do ziemi.

z.t

Ostatnio edytowany przez Snorri (2014-01-27 19:44:28)

Przywędrowała do lasu, szła w kierunku śnieżnych gór. W którymś momencie wskoczyła na pobliskie drzewo i od tej chwili poruszała się jedynie po gałęziach, przeskakiwała z jednej na drugą. Za kilka godzin będzie na miejscu, a tam znajdzie jakieś wygodne miejsce, pożywienie, czy cokolwiek. Jednakże jej uwagę odwróciły głosy... Kilka głosów. Psy. Przeskoczyła przez kilka drzew i w dole zauważyła kilku osobników. Sekundę później gałąź poleciała w dół, odbijając się od łba brązowej pokraki z pasami na grzbiecie, a Sheere zręcznie przeskoczyła na kolejny konar. Ułożyła się wygodnie na rozwidleniu, jej łapa zwisała prowokująco w dół, lecz była w bezpiecznej odległości do nich, nie było szans, by jej dosięgnąć.
- Witam was, kundle. - Przywitała się, a jej wzrok ponownie powędrował w stronę gór. Ale one nigdzie nie uciekną, trochę poczekają, nie często zdarzała się okazja by móc podraznić te pajace, a jednocześnie być w tak korzystnej sytuacji, iż żaden Cię nie dosięgnie.