Wędrowała dłuższą chwilę zanim dotarła na sawannę. Jedyne o czym na początku pomyślała to "o nie, znowu gorąco". Otaksowała wzrokiem teren. Przed nią wiła się długa rzeka, a prawie że wszędzie można było dostrzec pomarańczowe kępki trawy. Jej wzrok przykuła żyrafa, która szła brzegiem rzeki. Nie wiedziała czy może zaufać długonogiemu zwierzęciu. Jednak po zastanowieniu stwierdziła że się przynajmniej przedstawi. Podbiegła więc do zwierzęcia.
- Witaj, jestem Remate.- Powiedziała swoim melodyjnym głosem, i czekała na odpowiedz żyrafy.

-Ciebie również miło poznać, a do sawanny trafiłam właściwie przypadkiem.- Westchnęła cicho i spojrzała żyrafie w oczy. Niedługo znowu wyruszy gdzieś indziej, nie odpowiadał jej ten klimat. Podeszła i szybko napiła się wody z rzeki, następnie wróciła i stanęła ponownie przed żyrafą.

Danny nagle bez słowa odwrócił się i poszedł, trochę ją to zirytowało. Możliwe że żyrafie nie spodobało się jej towarzystwo, ale było to po prostu niegrzeczne. Parsknęła i udała w przeciwną kierunku, szła jednak wolno nie chciała się niepotrzebnie zmęczyć. Po chwili klacz również opuściła ten teren.

Orlica przemierzała powietrzną przestrzeń, obserwując cały teren, dookoła Holly. Zaciekawiło ją to rozstanie dwóch kopytnych.. wydawało się, że powinni być jak stado, osobno ciężko im będzie przetrwać. Przyjrzała się uważnie żyrafie i w dostrzegła w niej coś.. interesującego i niespotykanego, coś idealnie pasującego do.. elity. Oprócz niech nie dostrzegła nikogo więcej. Obniżyła lot, znajdując się jakieś 3 metry nad Lygrysicą. 
- Żyrafa i Mustang rozstają się, co dla mnie osobiście jest dziwną sprawą. Chyba, że Klacz dostała jakieś polecenie, np. udanie się na zwiady terenu, co byłoby całkiem możliwe, jak patrzę na ową Żyrafę.

- Tak jak mówiłam wcześniej, zmierzałam w kierunku terenów wschodnich. Jeśli chcesz, możesz tam się udać ze mną. - Spojrzała na wschód. Tam znajdowały się tereny, gdzie ptaki uwielbiały przebywać najbardziej, dlatego też uważa się te ziemie za ich tereny. - Po drodze będziemy przechodzić przez tereny kotowatych, jeżeli się nie mylę. Mogę zachęcić Cię tym, że na moich ziemiach znajduje się osada ludzka, będzie jedzenia pod dostatkiem dla naszej dwójki. - Choć nie była głodna, myśl o pysznej padlinie ludzkiego ciała, napawała ją nie małym apetytem.

Reiy zastanowiła się chwilę nad obecnym położeniem. Nigdy wcześniej nie była na sawannie, więc lygrysica prawdopodobnie miała rację. Wpatrywała się przez około 5 sekund w kierunek, w którego stronę ruszyła Holly. - Możliwe.. Nie traćmy więc czasu, ruszajmy.