Aby dojść na tereny kotowatych musieli razem z niedźwiedziem przejść przez ziemie ptactwa. Wędrował z towarzyszem dlugo az wreszcie staneli nad klifem. Co prawda, musieli przejsc przez doliny, oraz las dzieacy ich od moczarów, ale to nie było problemem.
- Dotarlismy tu niezwykle szybko, lecz fakt faktem ominelismy pustynie. - mruknal i zaczal schodzic w dol. - Ruszajmy dalej, ciesze sie, ze dotrzymasz mi towarzystwa w tejze drodze.

Słońce chyliło się już ku zachodowi, a ciepłe barwy oplatały sklepienie nieba. Reiy, wybijając skrzydłami monotonny rytm, po dłuższym czasie podróży z Lygrysicą, doleciała na ptasie tereny. ''A jednak, kocica miała rację'' - mruknęła pod dziobem. Wędrówka zakończyła się na klifie, który od początku był celem Orlicy - klif dzielił tereny ptactwa na dwie części, dodatkowo rozciągał się z tego miejsca cudowny widok. Krótko mówiąc, dobry punkt strategiczny. Gdy dwie podróżniczki osiągnęły cel, Orlico chwilowo przyspieszyła, żeby szybko okrążyć okolicę. Dość szybko spostrzegła wylegującego się niedźwiedzia i kolejnego kotowatego, co oczywiście wzbudziło niezwykle mocne podejrzenia. Natychmiast zniżyła lot i wróciła do Lygrysicy, by powiadomić ją o sytuacji.

Wspial sie do niedzwiedza z powrotem, najwidoczniej ten nie przepadal za zbytnimi podrozami, moze byl leniwy. Widzial orla cien, a pozniej podeszla ogromna lygrysica... wygladala na przywodczynie, przynajmniej taka byla jej postawa... kocica byla niezwykle masywna, jak na swoja plec, oraz wielka.
-Witaj em... władczyni? O ile nią w ogóle jestes, nie rozdaje poklonow byle komu. - rzekl po czym podszedl do niedzwienia. - A wlasnie, towarzyszu, spedzilismy razem sporo czasu, mże powiesz mi w końcu, jak brzmi twe imię? - zapytal totalnie ignorujac orlice ktorej obecnosc go brzydzila. Nienawidził pierzastych... wyniosłe i brudne kreatury tak samo jak psowate. Jedynie tolerował kopytne, niedzwiedzie oraz oczywiście swoja grupe. Zwrocil sie ponownie do kocicy - Jak widzisz wygrzewamy sie na sloncu z niezwyklym towarzyszem.

Usłyszawszy trzepot ptasich skrzydeł, a po chwili odgłos nieznajomej osoby otworzył - oczywiście niechętnie - oczy. Obok niego siedział Sheba, aczkolwiek jeszcze dalej obca kocica. Cóż, zabawne było, iż nawet ona jest większa od lwa. Słuchał ich uważnie, po czym dowiedział się, iż owa olbrzymia lygrysica mogła być jednym z piątki przywódców. Mruknął niskim tonem przeciągle, gardłowo słysząc jak lew ją bajeruje, a po chwili ponownie wypytuje się o jego imię.
- Mówiłem już, nie licz na zaznajomienie się z moją godnością. - warknął w jego stronę, zakołysał się i ziewnął przeciągle - Widzę, droga lygrysico, iż gromada Twojego gatunku nie należy do wiernych i inteligentnych, niesubordynacja w szeregach. Wcale nie przyszliśmy się wygrzewać. Członek Twojego iście posłusznego stada zaproponował mi zwiedzanie kocich terenów, zupełnie nie myśląc o tym, iż mógłbym się stać napastnikiem, a znajomość dolin byłaby wartościowa. - rzekł, po czym zwrócił się do lwa - Shebo, Twoja odwaga również pozostawia wiele do życzenia. Niemalże dorosły lew, a kłamliwy jak bojaźliwe dziecię. - parsknął z widocznym rozbawieniem, które po chwili zamieniło się w politowanie. Nigdy nie rozumiał takich osobników. Zamknął ponownie oczy, łeb przekręcił w stronę słońca i kontynuował wygrzewanie się. Może nie powinien był "wkopywać" kota, który wprawdzie towarzyszył mu cały dzień, aczkolwiek Virious o to nie dbał. Informacja dotarła do jego władczyni, więc od tej chwili będzie mogła zając się swoją grupą należycie, a przecież chodzi tu o umacnianie stada, czyż nie? Wypuścił ciężko powietrze i oblizał pysk czekając na ich decyzję.

Spojrzał na niedźwiedzia z wyrzutem, a slyszac pytanie przywodczyni odpowiedzial najpierw jej:
-Nie, alez skad! Glupoty plecie, bredzi, on jest chory, uderzyl sie w glowe. - zasmial sie, odszedl w tyl i nadepnal dla niedzwiedzia na lape w bijajac w nia pazury. Odwrocil sie do niego i zapytał:
-Co ty wyprawiasz? Miales mi pomóc, a nie dodatkowo wkopywac! - szepnal cicho tak aby lygrysica nie slyszala. Odwrócił się i spojrzał na lygrysicę z uśmiechem na pysku, ale po chwili powrocil do niedzwiedzia - To moja przywodczyni, jakbys slepoto nie wiedzial, troche wyrozumialosci! - warknal patrzac na niego z pretensja.

Oburzony zachowaniem lwa nie myślał dużo, reakcja sama się natoczyła. Momentalnie wstał na dwie tylne łapy, przez co lew był iście malutki w porównaniu do niego. Zmarszczył złośliwie nos, a jego przepełnione gniewem oczy taksowały przez chwilę tą bezczelną, nędzną larwę. Jego przekonanie co do rozbitej inteligencji kotów coraz bardziej się umacniało. Jak widać, jedynie ich władczyni potrafiła myśleć racjonalnie, a reszta była bezmózgimi podwładnymi, których nauczenie czegokolwiek graniczy z cudem. Zamachnął się i uderzył lwa w pysk tym samym tworząc długimi szponami głębokie szramy. Nie miał ochoty na dobroduszne wytłumaczenie kotu jego błędu.
- Jak widać, lygrysico, czeka Cię trudne zadanie, bowiem wychowanie tak rozwydrzonego bachora jest wręcz niemożliwe, życzę cierpliwości. Można jedynie mieć nadzieję, iż ten nędzny dezerter nie odwróci się przeciwko Tobie. - mruknął, po czym rzucił krótkie, aczkolwiek wymowne spojrzenie dla orlicy. Nie chciał jej w tym wszystkim pomijać, a jest równie warta uwagi, co reszta.

Gdy potężn lapa niedzwiedzia uderzyla go w pysk Sheba upadł na ziemię. Cóż, tak jak mu się wydawało... duze, masywne bydle musi miec duza sile. Podniosl ię nieco zbolały, warknął na nich po czym odszedl. Nie mial ochoty siedziec w taim towarzystwie. Chore, zarosniete bydle, bezmózga, tlusta dryblasica, oraz ta chuderlawa i paskudna orlica, ktora moglabymu poslozyc za posilek nawet w tejze chwili. Odszedl w strone innych terenow.