Truchtem wkroczyła na tereny, w których płynęła duża, rwąca rzeka. Pogoda nie dopisywała, spojrzała z rozdrażnieniem na niebo, a potem na otaczający ją świat, tak jakby to jego winiła za wszystko. Skierowała swe kroki do jaskini, nie zamierzała moknąć na zewnątrz. Szybko do niej dotarła, a gdy tam weszła zauważyła białą klacz, która leżała przy ścianie. Stała w wejściu jaskini i zaczęła warczeć, ukazując kły, widziała w koniu potencjalną zdobycz.

Umilkła, lekko zmieszana. Sądziła, że klacz była jedna z tych niemych, głupich istot, a tutaj niespodzianka. I z posiłku nici, gdyż Snorri nie umiała polować na stworzenia, które mówią tym samym językiem niż ona.
- Teraz już nie - burknęła rozdrażniona, zrezygnowana.

- Snorri. - Odpowiedziała krótko. Położyła się wlepiając wzrok w Remate, jednocześnie rozmyślała o tym kiedy wichura wreszcie ustanie i będzie mogła gdzieś iść zapolować, czuła głód.

Przemierzał rozległe tereny podróżując za niesfornym lwem, jednakże trop go zmylił i był w nieznanym mu miejscu. Panowała wichura, jego grube futro przemokło do suchej nitki, a on sam nie był zadowolony z tego powodu. Czuły węch wychwycił woń konia i wilka, od razu ruszył w ich stronę. Zwierzęta głupie nie są, na pewno znalazły schronienie i... faktycznie.
Wszedł do jaskini, skinął waderze nieznacznie łbem, natomiast na śpiącą klacz rzucił ponure spojrzenie.
Otrzepał się z wody, położył pod ścianą i zaczął wylizywać łapy w oczekiwaniu na ustanie wichury. Nie miał tendencji do wszczynania rozmów z obcymi mu istotami, więc nawet teraz nie pisnął słowem, o ile oni w ogóle rozumieją czym jest mowa.