Zmierzch nadchodził drobnymi krokami, a ciepłe barwy popołudnia, zmieniały się w coraz chłodniejsze błękity i fiolety. Nad piaskami, ciągnącej się w nieskończoność pustyni, wśród okalającego chłodu wieczora, wędrowała niczym niewielki cień, samotna orlica, której skrzydła wybijały w powietrzu powolny rytm. Jej bystrym oczom, ukazała się w oddali niewielka, zielona oaza. Przeleciała dookoła cały teren, w poszukiwaniu czegokolwiek żyjącego i niebezpiecznego. Dość szybko spostrzegła leżącą, wśród miłej flory, lygrysicę.  Okrążyła całą okolicę, w celu sprawdzenia, czy nie ma tu i innych, lecz nikogo nie dało się dostrzec w pobliżu. Postanowiła zaryzykować i wylądować na skale, znajdującej się w pobliżu wielkiej kocicy.

Reiy siedziała spokojnie na skale, pozostając niewzruszona widokiem potężnej kocicy, oraz jej głosem. Wpadła w lekkie zaskoczenie, wydawało jej się, że jej skrzydła były nieco.. cichsze.. Odsunęła się od krawędzi skały o krok, jej orlich nóg.
- Wybacz, za przerwanie drzemki, nie było to moim zamiarem - odezwała się głosem pewnym, niezwykle melodyjnym i równie złowieszczym. - Aczkolwiek, Lygrys.. Twój gatunek jest prawdziwą rzadkością. - Zaczęła się przechadzać, stawiając stosunkowo do kota, niewielkie kroki - Jak mniemam, mam do czynienia z elitą?

Dla Reiy nie było wielkim problemem odgadnięcie obecnych odczuć lygrysicy, w związku z zaistniałą sytuacją. Nie zależało jej za bardzo na jakimkolwiek starciu z kotowatym i choć często bywa agresywna i wybuchowa, w stosunku do innych zwierząt, postanowiła zachować zdrowy rozsądek. Cofnęła się o trzy kroki, rozchyliła swoje majestatyczne pióra i z gracją wzbiła się w powietrze, przelatując na wyższą półkę skalną. Tym sposobem, w razie zagrożenia, otrzymała możliwość łatwego, jego uniknięcia.
- Odpowiadając na Twoje wcześniej zadane pytanie.. kierowałam się ku wschodnim terenom i tak się złożyło, że przelatywałam akurat nad pustynią i tą oazą. I zaczęła mnie zżerać ciekawośść.. - przymrużyła lekko oczy. Obejrzała się na prawo i lewo, jakby czegoś szukając, lub wypatrując. - I widzę, że póki co nie mamy co liczyć na towarzystwo innych zwierząt. - Skierowała dziób ponownie ku kocicy - a lygrysy to jednak.. rzadkość. Jednakże.. wypadałoby się przedstawić. - Orlica lekko podniosła pióra skrzydeł, chcąc ukazać ich wspaniałość i dostojność - Jestem Reiy, tak byłam przynajmniej niegdyś nazywana.

Biała zmęczona klacz dumnie szła przed siebie, choć była wyczerpana długą wędrówką. Zalało ją poczucie ulgi gdy w oddali zauważyła rzekę i cień. Podbiegła do wody, a stukot jej kopyt odbił się po okolicy. Dopiero będąc przy rzece spostrzegła dużego kotowatego i orła. Ukoiła pragnienie patrząc kątem oka na dwie postaci. Chciała pozostać w cieniu, ale wtedy mogłaby narazić się się na atak ze strony drapieżników. Nie miała jednak sił iść dalej, nie odezwała się do zwierząt bo bała się że sprowokuje ich do ataku. Odeszła kawałek od nich i położyła się w cieniu.

Ostatnio edytowany przez Remate (2014-01-20 17:18:15)

Przez chwile patrzyła na mustanga bez słowa. Był wyraźnie zmęczony, stanowił łatwy łup, jednakże Holly nie była głodna. Sądząc po tym, iż nowo przybyła nie wypowiedziała nawet jednego słowa, patrzyła tylko na nich czujnie, można by sądzić, że jest tylko bezrozumnym zwierzakiem. Oczywiście, mogła być też opcja, iż tamta nie ma odwagi nic powiedzieć lecz kocica stawiała na to pierwsze.
- Hm... raczej nic, a co mamy zrobić? Na razie nie mam ochoty na polowanie, a zresztą ten koń wygląda jakby był jakiś chory.   - Mruknęła obserwując klacz, która w tym momencie położyła się w cieniu.

Remate po tym jak odpoczęła postanowiła przenieść się na inny teren. Zjadła trochę długiej trawy rosnącej nieopodal i napiła się wody. Przeciągnęła się, po czym skierowała spojrzenie na dostojnego kota, odwzajemniła również nieufne spojrzenie orlicy. Odwróciła się i ruszyła w nieznanym sobie kierunku.

Ostatnio edytowany przez Remate (2014-01-20 21:55:27)

- Nie będzie łatwo podróżować, pozostając niezauważalnymi, na pustyni. - Wypowiadała swoje słowa, obserwując dokładnie każdy ruch konia, każde mrugnięcie i błysk w oku. Orlica zmrużyła podejrzliwie powiekami. Troszkę rozdrażniło ją owe spojrzenie klaczy. - Gdy nas zauważy, będzie mogła chcieć celowo odciągnąć nas od swoich terenów. Mimo tego jednak zżera mnie niezwykła chęć do poznania także i ich ''elity''. Prowadź więc!